Vleugje Ghana, snufje Almere: aangenaam, Yung Dada, of SHEA BUTTER BOY, voorheen Drummakid, maar altijd Eddy Addai. Als lid van muziekcollectief Deuxperience trad hij op met Ronnie Flex en Typhoon. Vaste prik: vanachter zijn drumstel een stukje rappen. Zo goed, dat hij solo aan de weg besloot te timmeren. Als afro-artiest zegt hij muziek te maken voor vrouwen in all shapes, shades and sizes. Voor het album BUITEN ging hij naar buiten: hij zocht inspiratie in de Almeerse natuur. Een uitdaging, maar ook weer niet, want muziek maken gaat bij hem gewoon natuurlijk.

Vergeet hokjesdenken, Eelco van Zanten past er niet in. Hij doet gewoon alles. Van punk – frontman van De Supermannen – tot Hollandse feestmuziek. Maar als producer werkte hij ook met Lil’ Kleine, De Jeugd van Tegenwoordig en Donnie – grote namen ja. En als we toch aan namedroppen zijn: Brainpower, Tropical Danny en Dewi, werkte hij ook voor. Hij trekt muzikaal graag samen op met collega-duizendpoot Bas Bron, aka Seymour Bits. En verder is hij momenteel bezig met zijn solo-electroproject, Roko Dragonbreath. Zie je, daar is geen hokje voor te vinden. Voor zijn nummer op het album BUITEN hoorde hij de groove van fluitende vogels in Almere Haven. Paradijselijke inspiratie, gewoon in eigen achtertuin.

Je weet het misschien niet maar je hebt het werk van Basil Kühne vast weleens gehoord. Al dik 25 jaar maakt hij muziek voor reclames en televisie. Zo bleef hij twaalf jaar lang het geluid van NPO1 vernieuwen, elke tune raak. Maar hij schreef ook tracks met artiesten als Julia Zahra, DIEDE, Ivan Peroti, Laura Jansen, Fresku en ECHÔWALL.

Een grandioze motherfucker, noemt Alken zichzelf. Kijk, met die attitude hoef je het alleen nog maar waar te maken. En dat doet-ie op allerlei terreinen. Als stylist, fotograaf en muzikant. Inspiratie haalt hij overal vandaan. Of het nu het ritme van het tikken van het stoplicht is, of het geluid van een roltrap: als hij er een beat in hoort, kan het een beat worden. Voor deze productie zocht hij in het in de wijk van z’n jeugd: de Regenboogbuurt in Almere. Een plek als droog hout, noemt hij het, met Alken zelf als vonkje en het resultaat: vuur.

‘What I deserve’, zingt ze op het album BUITEN. Een nummer dat even kwetsbaar als krachtig is, net al haar stem. En prachtig, dat ook. Romy Dya ziet nu zelf dat ze een gelukkig leven verdient na een rotjeugd, met drugs, foute vrienden en zelfs jeugddetentie. Maar altijd was er een troost: muziek. Die sleepte haar erdoorheen en kijk haar nu. Van de achtergrond – als zangeres bij rapgrootheden als Ghostface Killah en Busta Rhymes – naar een wereldhit. In 2017 bracht ze de single So Far Away uit, met Martix Garrix, David Guetta en Jamie Scott. Vanaf toen besloot ze om echt vol voor de muziek te gaan, nadat ze overwoog om te stoppen en zou kiezen voor een carrière als advocaat. Sindsdien is haar doel duidelijk: een inspiratie zijn voor zoveel mogelijk mensen.